STENO Sture sue Sturius II

STENO Sture sue Sturius II.

cognomine Iunior, quô iam electô, Iohannes retro memoratus, cum quo Suanto perpetuo bellum continuaverat, decessit, successore Christiernô II. filio. Qui non, patrium solum, sed et proprium ius (namqueve et is in Suecia coronatus erat) persequuturus, accedente Iulii II, Pontificis excommunicationis in Suecos vibratae decretum ei exsequendum iniungentis, auctoritate, A. C. 1519, per Ottonem Crumpium expeditionem contra Suecos, sed sine fructu, suscepit: Annô sequente vero eosdem adortus est, quô bellô Steno ex vulnere accepto obiit. Cuius consiliô destituti Sueci, cum persuasi a Matthia Episcopo Strengnisensi inducias pacti essent, Stenonis vidua Christina, illis recusatis, cum primoribus Holmiam tutari decrevit. At Lambertô eius Duce profligatô, cum Rex ipse Sueciam ingressus esset, Holmia ad deditionem adacta, et 70. Proceres, qui cum Stenone coniuraverant (literis, in quibus eorum nomina continebantur, imprudenter a Christina Regi traditis) ipsô die coronationis, decollati corporaque combusta sunt: quô factô Stenonis vidua ac liberi in Daniam captivi abducti, bonis exuti, Stenonisque corpus refossum c itidem crematum est. Sed Gustavus, e familia de Wasa, filius Erici de Wasa a Gripsholm, inter Proceres trucidati, postquam miris modis pericula evasit, ad Dalekarlos metallarios delatus, oppressam tristi servitute Sueciam, conatu non minus generosô quam felici vindicavit, Rex postea electus, auctorque familiae, quae etiamnum Regno praeest. Reliquit Steno ex Christina Guldensternia Suantonem Sturium Comitem de Westerwyck: patrem ex Martha Lewenhauptia, Nicolai, Erici, Stenonis, Caroli, Sigridis, quae Turoni Bielkensi: Annae, quae Hogenschildio Bielkio: Magdalenae, quae Erico Gustavo Steinbockio; Margaretae, quae Turoni Bielkio iuniori et Christinae, quae Gustavo Banerio, nuptae Nunc familia tota defecit. Vide Ioh. Cluverum in Christierno II. Petr. Megerlinum in Tab. Chronol. Hist. et Phil. Iac. Spenerum. Theatr. Nobilit. Europeae Part. III.